Op donderdag 20 juni jl. stapten 47 personen om 08.15 uur ’s morgens in de bus voor het jaarlijkse bustochtje. We werden welkom geheten door chauffeur Alex en na wat ‘huishoudelijke’ mededelingen vertrokken we naar Overijssel.
Na een ritje van ± anderhalf uur kwamen we aan in Staphorst waar we in Museum Staphorst welkom werden geheten door twee dames in klederdracht, die ons voorzagen van een kopje koffie of thee met iets lekkers. Daarna werden we in drie groepen rondgeleid door het museum. Dit is gevestigd in een traditioneel gebouwde Staphorster boerderij uit ± 1840. In juni 1982 verrichte Prins Claus met het planten van een eik de openingshandeling van de toenmalige museumboerderij. Deze eik staat er nog steeds.
Het museum vertelt het verhaal van een dorp vol tradities, maar waar de ontwikkeling nooit stilstond. Tijdens de rondleiding vertelde de gids ons van alles over het leven in Staphorst, vroeger en nu.
Staphorst is een dorp van 17.000 inwoners, met vele tradities, klederdracht en maar liefst 11 kerken en hoewel klederdracht nog wel gedragen wordt, zijn het voornamelijk de oudere vrouwen die deze tradities in ere houden. De jongeren dragen het niet meer en over een jaar of 20/30 draagt niemand het meer.
De boerderijen in Staphorst zijn veelal in de kleuren blauw, groen en een beetje wit geschilderd, wat allemaal zijn eigen betekenis heeft: groen staat voor nieuw leven, blauw heeft een onheilwerende werking en wit zou voor reinheid staan.
Een andere traditie is het Staphorster Stipwerk, waarbij stoffen en voorwerpen bedrukt worden met stempels. Dit valt onder immaterieel erfgoed, cultuur die van generatie op generatie doorgegeven wordt.
Na deze interessante rondleiding verlieten we Staphorst en gingen we naar Giethoorn. Daar begonnen we met een lunch met broodje kroket bij restaurant Hollands Venetië. Het leek erop dat er te weinig brood was ingekocht, maar dat kwam gelukkig goed en we hebben heerlijk geluncht.
Hierna hoefden we alleen maar een drukke weg over te steken en daar konden we zo in de boot stappen; we wisten alleen niet welke, want er lagen er twee. Het duurde nog wel even voordat de ‘kapitein’ zich liet zien, maar toen was alles duidelijk en stapte iedereen snel in. Ook nu vertelde de gids uitgebreid over de historie en flora en fauna van dit gebied.
Rond 1600 werd er in Giethoorn volop naar turf gegraven, waardoor er kleine meertjes ontstonden. De bewoners legden vervolgens kanalen aan om per boot het veen te kunnen vervoeren. Beetje bij beetje ontstond zo een prachtig waterdorp. Niets voor niets wordt Giethoorn nu nog het Venetië van het Noorden genoemd. De beste manier om Giethoorn te ontdekken is dan ook via de talloze wateren, kanaaltjes en meren. We voeren via diverse kanalen en over het meer ’t Bovenwijde naar natuurgebied ‘De Wieden’. We zagen veel meer boten en bootjes, maar toch nog geen 75 rondvaartboten en 1.700 kleinere bootjes die hier in het zomerseizoen de rondvaarten verzorgen. Ik denk dat het dan constant filevaren is.
Tegen 16.00 uur waren we weer terug bij het restaurant waar we nog net iets te drinken konden nemen, voordat het begon te spetteren. Maar we moesten toch weer de bus in, dus we zaten hoog en droog, naar restaurant de Ruggestee in Hoenderloo waar we verwacht werden voor het diner. Dit bestond uit: tomaten- of groentesoep, schnitzel met champignonroomsaus, gebakken aardappeltjes en aardappelkroketjes, diverse groenten en als dessert heerlijke chocolademousse met slagroom.
Om ± 21.00 uur arriveerden we weer bij MFA ’t Hart. Het was een gezellige en leerzame dag, mede dankzij Alex, de chauffeur, die ons onderweg op een leuke manier wist te onderhouden over alle wetenswaardigheden langs de route.
Annie Roelofs
